Gérard, toen je zondag plots niet meer ontwaakte waren we zeer bedroefd. We hadden het wel zien aankomen–je at al dagen niet meer–maar we hadden niet gedacht dat het zo snel zou gaan. En hoe konden we: je zei nooit wat. Tenzij dat gemompel van die verre prinses met gitzwart haar.
Toen we je vonden lag je er vredig bij, met een gelukzalige glimlach eigenlijk–ondanks die verdroogde lippen. Jou kennende, mag ik speculeren op een laatste Parijse droom, waarin je, net als vroeger, kleingeld ging stelen uit de zakken van iedereen die het waagde om jouw Monmartre te betreden?
Tot de eeuwigheid je overviel. En jij ons, het mag gezegd. Maandag, je was al opgebaard, merkten we iets vreemds op aan je wang: een minuscuul druppeltje bloed. We keken je in de mond en zagen het: iemand had je tong eruit gesneden. Het moet na de opbaring gebeurd zijn, anders hadden de wassers het zeker gemeld. Dit kon niet ongestrafd. We zochten de hele instelling af, zonder resultaat; ondervroegen iedereen maar niemand gaf een kik (laat staan een tong). Tot iemand–niet ikzelf–eindelijk het verstand had om jou eens nader te onderzoeken. We vonden je tong op de plaats waar buit in jouw ogen thuishoort: je rechterbroekzak. Je tong, keurig gewassen en begeleid van een briefje. Daar stond het volgende op.
“Ils me disaient ‘tais-toi,’ et moi, je me taisais. Mon amour, après ma mort, coupe-moi la langue, et mets-la dans ma poche, accompagnée de ce bout de papier. Soussigné Gérard Técault, Paris, le 5 Mars 1819.”
Wel Gérard, je tong op de verkeerde plaats hebben getuigt van een bizarre smaak maar dat geeft niet, het staat je. Je hebt het laatste woord moeten laten stelen, maar je krijgt het, je hebt het verdiend. Zwijg zacht, en slaap zacht.
Woorden bij het “Potret van een Kleptomaan” van Théodore Géricault
gebracht op de SOIREE BELLE in het MSK.
door Balein Wouter, 5 maart 2009, SOIREE BELLE in het MSK.
Foto, met dank aan Isabelle Ysebaert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten